ปธน. Nixon ดูเหมือนจะพอใจกับตัวเองหลังจากลงนามในข้อตกลงครั้งประวัติศาสตร์ซึ่งให้คำมั่นว่าสหรัฐฯ และรัสเซียจะหยุดอาวุธนิวเคลียร์โจมตีในระดับปัจจุบัน ดูประธานาธิบดีในห้องสนธิสัญญาทำเนียบขาวเมื่อวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2515 คือ LTR: ตัวแทน Clement J. Zablocki, D-Wisc.; เซซี่. ของรัฐวิลเลียมโรเจอร์ส; Sen. JW Fulbright, D-Ark.; ตัวแทน William S. Maillard, R-Calif.; Sen. John Stennis, D-Miss.; และ ส.ว. จอห์น ปาสตอร์ ดร.ไอ. (UPI {Photo/Frank ยกเลิก/ไฟล์) | ภาพถ่ายใบอนุญาต
วอชิงตัน, 6 ก.ค. (UPI) –ในช่วงเวลาหลายวัน การเจรจานิวเคลียร์
P-5 Plus One กับอิหร่านควรจะมีมติไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง นี่เป็นสถานการณ์ที่ผลรวมเป็นศูนย์อย่างแท้จริง ทั้งสองฝ่ายจะเข้าถึงที่พักเพื่อให้แน่ใจว่าอิหร่านจะไม่และไม่สามารถสร้างอาวุธนิวเคลียร์ได้ในอีกหลายปีข้างหน้าหรือไม่ก็ตาม และแม้ว่าจะถึงการขยายระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม การเจรจานี้ก็ยังจะยุติในบางขั้นตอน
แน่นอน ไม่ว่าการเจรจาจะสำเร็จหรือล้มเหลว กระบวนการนี้ก็ยังไม่สิ้นสุด นักวิจารณ์จะโจมตีความสำเร็จหรือความล้มเหลว แดกดันในพื้นที่ที่คล้ายกันที่ P-5 ควรจะแข็งแกร่งขึ้น การลงโทษควรให้เวลาทำงานมากขึ้น และอิหร่านก็ไว้ใจไม่ได้ หากมีข้อตกลง การดำเนินการจะต้องเผชิญกับการทดสอบและความท้าทายมากมาย บางคนยุติธรรม บางคนไม่ยุติธรรม เนื่องจากสมาชิกรัฐสภาบางคนและเมืองหลวงในตะวันออกกลางบางแห่งยังคงต่อต้านอย่างแข็งขัน หากไม่มีข้อตกลง การพูดคุยเรื่องการใช้กำลังทหารเพื่อปฏิเสธทางเลือกนิวเคลียร์ของเตหะรานจะทวีความรุนแรงขึ้นอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับความตึงเครียดและแนวโน้มที่จะเกิดวิกฤต
นับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง อเมริกาได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของเปลือกโลกสองครั้งในการเมืองระหว่างประเทศ ทั้งเกิดขึ้นและถือกำเนิดขึ้นระหว่างการบริหารของนิกสัน ทั้งสองถูกพันกันอย่างไม่สามารถย้อนกลับได้ ครั้งแรกคือการเดินทางครั้งประวัติศาสตร์ของริชาร์ด นิกสันไปยังประเทศจีนในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2515 ซึ่งยุติความเป็นปรปักษ์สามทศวรรษ
ประการที่สองคือสนธิสัญญาควบคุมอาวุธที่บรรลุถึงกับสหภาพโซเวียต
ด้วยสนธิสัญญาต่อต้านขีปนาวุธและข้อตกลงบริหารอาวุธเชิงกลยุทธ์ (SALT) ที่จำกัดอาวุธนิวเคลียร์ข้ามทวีปของทั้งสองฝ่าย ซึ่งลงนามในมอสโกในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2515 พรรครีพับลิกันหัวโบราณที่มีข้อมูลรับรองต่อต้านคอมมิวนิสต์ที่น่าประทับใจเพื่อดึงการพลิกกลับนี้ กระนั้น แม้จะมีความสำเร็จเหล่านี้ การต่อต้านอย่างมากกับสหภาพโซเวียตและการสร้างสายสัมพันธ์กับจีนแดงยังคงมีอยู่
การเมืองที่แท้จริง พร้อมด้วยกลยุทธ์สามเหลี่ยมของ Nixon ในการเล่นกับปักกิ่งกับมอสโก ส่วนหนึ่งเพื่อช่วยยุติสงครามในเวียดนาม เป็นตัวขับเคลื่อนในการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ ทุกวันนี้มีความคล้ายคลึงกันกับเหตุการณ์ในตะวันออกกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภัยพิบัติที่เกิดขึ้นในอิรักและซีเรีย เห็นได้ชัดว่าอิหร่านไม่ใช่จีนหรือสหภาพโซเวียต อย่างไรก็ตาม สมมติว่าการเจรจาเหล่านี้นำไปสู่ข้อตกลงที่บังคับใช้และตรวจสอบได้ สิ่งนี้จะส่งผลอย่างไรในบริบทที่สหรัฐฯ détente กับรัสเซียและจีนเปลี่ยนการเมืองระหว่างประเทศ?
สงครามเย็นส่วนใหญ่เป็นโลกสองขั้วที่กำหนดช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ส่วนใหญ่ ศตวรรษที่ 21 แตกต่างอย่างมาก ทุกวันนี้ ระบบการเมืองแบบรัฐเป็นศูนย์กลางของ Westphalian แบบเก่าได้รับการท้าทาย และในบางกรณีถูกแทนที่ด้วยการเสริมอำนาจของบุคคล องค์กรข้ามชาติ และกลุ่มนอกภาครัฐจาก Osama bin Laden ไปจนถึงกลุ่ม รัฐอิสลาม ( Islamic State ) ผลที่ตามมาคือเหตุการณ์ระดับโลกจำนวนมากเชื่อมโยงถึงกัน ตัวอย่างเช่น การรุกรานของรัสเซียในยูเครนส่งผลกระทบและได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ในซีเรีย อิรัก และอิหร่าน ตลอดจนการมีส่วนร่วมของสหรัฐฯ
การทำความเข้าใจความเชื่อมโยงเหล่านี้มีความสำคัญต่อการสร้างกลยุทธ์แห่งศตวรรษที่ 21 ที่ประสบความสำเร็จ
เมื่อสามารถบรรลุข้อตกลงกับอิหร่านได้ เหตุใดจึงจำเป็นต้องมีการป้องกันขีปนาวุธในยุโรปจากภัยคุกคามที่ไม่มีอยู่อีกต่อไป นั่นหมายความว่า ขีปนาวุธของสหรัฐฯ ในยุโรปเพื่อปกป้อง NATO สามารถถอนออกได้ ทำให้สถานที่ดังกล่าวอยู่ในสถานะเป็นประกันในอนาคต หากเงื่อนไขเปลี่ยนแปลงไป หากการป้องกันขีปนาวุธไม่เป็นอันตรายต่อมอสโกอีกต่อไป นั่นอาจนำไปสู่การกักกันใหม่หรือไม่? และการปรับปรุงความสัมพันธ์ใด ๆ ก็สามารถแก้ปัญหาในยูเครนได้ในที่สุดเนื่องจากทั้งรัสเซียและยุโรปไม่มีส่วนได้เสียในการรักษาความขัดแย้งที่เยือกแข็งนี้
ในซีเรีย มอสโกและเตหะรานสนับสนุนบาชาร์ อัลอัสซาด แต่ข้อตกลงนิวเคลียร์ของอิหร่านกับตะวันตกจะบรรเทาการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจต่อเตหะราน ดังนั้นเสถียรภาพในภูมิภาคจึงมีความเกี่ยวข้องทางเศรษฐกิจมากกว่า วิธีแก้ปัญหาทางการเมืองในซีเรียสามารถบรรลุได้ โดยที่อัสซาดยืนหยัดเป็นนายหน้าโดยรัสเซียและอิหร่าน และเจตจำนงที่ดีที่อาจเป็นไปตามข้อตกลงนิวเคลียร์?
ในช่วงทศวรรษ 1970 สหรัฐฯ ยังคงรักษานโยบายสองเสาหลักในอ่าวอาหรับ ซึ่ง (ซุนนี) ซาอุดีอาระเบีย และ (ชีอะ) อิหร่านเป็นพันธมิตรกันเพื่อต่อต้านภัยคุกคามของสหภาพโซเวียตที่อันตรายกว่า แม้ว่ารัฐอิสลาม (IS) จะไม่ใช่สหภาพโซเวียต แต่ก็เป็นอันตรายที่ใหญ่ที่สุดสำหรับทั้งชาวซาอุดีอาระเบียและชาวอิหร่าน การที่สามารถแปลเป็นสมดุลทางยุทธศาสตร์ใหม่ตามข้อตกลงกับอิหร่านอาจเป็นสะพานที่ไกลเกินไป ประเด็นคือ หากบรรลุข้อตกลง โอกาสอื่นๆ อาจตามมา
นักวิจารณ์ที่คลั่งไคล้จะประณามสถานการณ์ดังกล่าวโดยอ้างว่าอิหร่านไม่สามารถเชื่อถือได้และซาอุดีอาระเบียและรัสเซียไม่สามารถทำเรื่องนั้นได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเข้ารับตำแหน่ง มีใครคิดบ้างไหมว่านิกสันจะไปจีนและสหภาพโซเวียตในอีกสามปีต่อมา? บารัค โอบามา ไม่ใช่ ริชาร์ด นิกสัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นหากเราฉลาด สร้างสรรค์ และสร้างสรรค์มากพอที่จะพิจารณา
